26.
*Paid book ne, 500 ne via 0009450228, Aisha Adam jaiz bank, sai a tura shaidar biya ta 08081012143, wanda suke ba a Nigeria ba kuma, za su iya saya a arewabooks*
Abin da gwaggo ta yi ba ƙaramin ɓatawa Aliyu rai yayi ba, da ya san haka ne da ba zai taɓa bari ta saka a kai ruma ko ina ba, daga zuwa ziyara kawai ta riƙe ‘ya wai sai wani lokaci.
Ya sake duban gwaggo ya ce “Gwaggo, ruma fa ba zata yarda ta zauna a garin nan ba, rigima za ta yi miki idan ta dawo ta tarar na tafi na barta”.
Gwaggo ta ce “Babu komai, na san yadda zan shawo kan kayata, amma a yanzu dai ba in da zata”.
Takaici ya ishi Aliyu, ya bi gwaggo da kallo.
“Gadanga ko dukana zaka yi ne? Na gama yanke hukunci, idan kuma kaima zaka zauna ne ni haka nake so, sai mu zauna idan lokacin yayi sai ku tafi duka”.
Tabbas ba dan gobe yana da test mai muhimmanci a makaranta ba zama zai yi, ya saka lawalli a gaba sai ya kai shi ya ɗauko ruma, amma ba yadda iya ya ɗauki jakarsa ya fice.
****
Har Adam yayi kwanakinsa uku a birnin tarayya, bai iya aikata komai ba, saboda da ya fita da niyyar zuwa wani wuri, sai jiki ya hau rawa kai ya hau ciwo, ga ruma da ta addabawa rayuwarsa ya kasa mantawa da ita, komai yake yi sai ya din ga ganinta.
Bayan ya cika kwanaki huɗu, ya kira Ammi yayi mata ƙaryar bai gama abin da yake yi bane, sai dai tattaunawar haka aka yi ta babu shi, duk da halartarsa tattaunawar na da matuƙar muhimmanci.
A kwana na biyar ya kira direbansa a waya, ya ce ya zo da mota ya same shi a hotel ɗin da yake.
Ƙarfe biyu direban ya sameshi, sai dai a wannan karon cikin ikon Allah tun da ya fito sau ɗaya kan ya sara, jiri ya ɗan ɗebe shi, amma ya tattara nutsuwartsa, yana addu’a, ya nufi motar.
Suka gaisa da direban nasa, yayi masa ya hanya, daga nan ya ce ya gaya masa in da zai kai shi.
Mintuna ashirin ce ta kaisu, a harabar wata plaza suka yi parking, Adam ya buɗe motar ya fita.
Wani matashi ne zaune wanda zai yi sa’an Adam, yana danna computer, yana ganin Adam ya miƙe cikin girmamawa yana murmushi ya ce “Barka da zuwa”
Adam ya ƙarasa yana murmushi, ya miƙa masa hannu suka gaisa, sannan ya zauna.
Matashin ya kalli Adam ya ce “Adam, ya aka yi an shirya zama da kai, amma ba ka yi attending ba?, na din ga kiran wayarka ba ka ɗagawa, har wayar ma ta daina shiga gaba ɗaya?”
Adam ya ɗan taune lips ɗinsa na ƙasa ya ce “Am sorry Habib, wata matsala aka samu, amma komai normal yanzu in sha Allah”.
Cikin kulawa Habib ya ce “Are you safe?”
Adam ya jinjina kai sannan ya ce “Me aka tattauna, wace matsaya aka cimma?”
Habib ya ɗan rausayar da kai ya ce “To, mun tattauna yadda yakamata, amma dai kamar yadda na yi maka bayani da farko, ko da ka fito ƙarara ka bayyana lamarin nan, ko an je kotu za a sake su, saboda haryanzu baka da wata cikakkiyar hujja ta zahiri da zaka kafa, yanzu ko kun yi wani abu a kai, ya riga ya gama shiri, da tattaunawa da lawyoyinsa, ya shirya tsaf da ka yi attacking zai yi depending, yanzu abin da yafi shine ka sake mayar da hankali sosai da kai da abokan aikinka, ku samo hujja ta gaske, ta zahiri da za ayi amfani da ita, nima zan shirya tsaf domin cimma nasara ni da tawagarmu”
Adam yayi ajiyar zuciya tare da dafe goshinsa, ya sake ɗagowa ya kalli Habib ya ce “Duk wata hanya da zan bi domin neman hujjar kama mutumin nan an tosheta, kuma kullum kallon mutunci ake masa, ana sake bashi girma tare da shigar da shi cikin al’amuran ƙasar nan, bayan su ne babbar matsalar mu”
“Adam, tun da ka ga haka, ba shi kaɗai bane, ko dai an san me yake yi ake rufa masa asiri, ko kuma akwai wasu manyan da suke aikin tare ”
“Haka ne, abin da nake tunani kenan nima, amma babu komai in sha Allah zamu yi nasara, zan cigaba da ƙoƙari, ina son magana da saifu ma, zan zauna a garin nan sai Allah ya kaimu monday zan koma kano”.
Habib ya ce “To shikenan, Allah ya yi jagora, gashi ko shayi ban baka ba”
Adam ya girgiza kai ya ce “Kar ka damu”
Daga haka Adam ya tashi ya fita, ya saka direbansa ya mayar da shi masauki. Sam ya ƙi yadda yaje gidan sa, saboda wani Dalili nasa.
***
Ƙauye ne sosai in da aka kai ruma, sai dai mutane masu matuƙar karamci da girmama ɗan Adam, tamkar za su goya ruma, dan wasunsu duk basu santa ba, sai dai sun san mahaifinta sosai tunda ɗa ne a wurinsu.
Garin sun yi noma sosai, sai dai an girbe an tare shi a cikin gonaki, ba a kwashe an kai gida ba, ga yanayin garin kamar yanayin garin da aka yi wata annoba.
Wani wurin a ƙone, wani wurin dai gashi nan.
Tun da safe ruma ta fara cewa ita azo a mayar da ita gidan gwaggo, yau zasu koma gida ita da yaya Aliyu, amma dattijon da ya kasance ƙanin kakanta ne ya ce “Ai jikata ba ke ba tafiya, sai hutun makarantar bokonku ya ƙare, kina nan tare da mu”
A ɗan razane ruma ta ce “Saboda me?”
“Haka gwaggonki ta ce”
“Ni gaskiya ba zan iya zama a garin nan ba, gida nake so na koma na ga mama, na gaji, ni ku mayar da ni gida” ta yi maganar tana kuka.
Matarsa da ake kira da iya ta ce “Haba rumaisa, muma fa duk iyayenki ne, muna ƙaunarki sosai, ki kwantar da hankalinki kin ji, za a mayar da ke, idan ki ka matsa zasu iya ƙwaceki gaba ɗaya, ‘yan kwanaki zaki yi a mayar da ke”
“Ni mama nake son na gani”.
“Ki yi haƙuri, za a mayar da ke in dai wurin mama ne” An kai ruwa rana sosai da ruma, kan ta daina koke-koke, sai dai ita ma ta haɗa musu aiki, ba komai take ci ba, tsirfar yau daban ta gobe daban.
In da ta ɗan ƙara samun sassauci, shine tana tare da lawisa, kuma a gidan akwai wata sa’ar tata zaliha, dan haka sukan ɗebe mata kewa.
***
Ba ƙaramin ɓacin rai ‘yan mazan mama suka shiga ba, tun bayan da Aliyu ya dawo musu babu ruma, tare da sanar da su hukuncin da gwaggo ta yanke ba.
Abdallah ya ce “Wallahi gwaggon nan tana da matsala, tsabar mugunta ta yi garkuwa da yarinya dan son zuciya daga kai mata ita a sada zumunci”.
Sai da suka yi dariya jin abin da ya ce, wai tayi garkuwa da ita.
Usman ya ce “Wane irin garkuwa kuma?”.
“To idan ba garkuwa ba, ta yaya zata saka a kai yarinya wani ƙauye a ɓoyeta, wai ba zata dawo yanzu ba, amma idan ta cika musu ciki da rashin ji, ai sa dawo da ita da kansu”
Suna cikin tattaunawar mai sunan Baba ya dawo, suka gaisa da Aliyu, ya tambaye shi ina ruma? Ya sanar masa da yadda suka yi da gwaggo.
Tsuke fuska yayi ya ce “Wane irin abu ne haka? Idan na gama exams ranar lahadi zan je na taho da ita, akan me zasu riƙe ta?”
Mama ta ce “A’a babana, tun da na haƙura dan Allah kuma ku yi haƙuri ku ƙyalesu, yanzu sai ace zigaku nake yi, su je su ƙarata, sati biyu ai kamar yau ne”
“Duk da haka, bai kamata ruma ta zauna a wurin nan ba, babu tsaro gaba ɗaya dole zan je na taho da ita, dan ba ta zuwa makarantar boko yanzu, islamiyya fa?” Sosai ya ɗau zafi, mama dai ta ce ba ta yadda wani yaje ya ce zai taho da ruma ba.
***
Gaba daya ta tattara hankalinta da nutsuwarta a kan litattafanta, gefe kuma ga calculator tana dannawa, tayi ɗai ɗai a ƙasan carfet, ta saki dogwayen kalbar da aka yi mata, ta zubo har kafaɗarta, duk da kalbar ta tsufa amma ta yi kyau sosai.
Nusaiba ta turo ƙofar ɗakin ta shigo da sallama.
Iman ta amsa mata, ta zuba mata ido tana kallonta.
“Sarkin littafi, me kuma ake yi?” Iman ta kalli litattafan ta yi murmushi ta ce “Boko nake ci masoyiyya, ta samu ne?”
Nusaiba ta zaune ta ce “Eh to, ba nace ba, uncle J ne ya zo, kuma da alama ke yake son gani, sai tmbayata yake kina ina?”
Tsaki iman tayi, ta gyara zamanta tana ƙoƙarin mayar da kanta kan litattafanta.
“Kai, uncle J ɗin ki ke yi wa tsaki, ya zo ya sakani a gaba sai tambayata yake kina ina?”
“Anty Nusaiba dan Allah ki ƙyaleni da sabgar mutumin nan, wai me zan yi masa ne dan Allah?”
“Nifa na kasa gane abin da kuke ɓoyewa, anya ba sonki yake yi ba?”
Da sauri iman ta girgiza kai ta ce “Dan Allah Anty Nusaiba kar ki ɗaga maganar nan, idan har Ammi ta ji za ta bayar goyon bayan hakan, ni kuma ba zan watsa mata ƙasa a ido ba, amma ni bana sha’awar duk wani wanda ya fito daga masarautar na, ke kin san me nake nufi”.
Nusaiba ta yi ajiyar zuciya ta ce “Shikenan, na daina cigaba da aikin ki, zan je na ce masa bacci ki ke kawai”
Iman ta jinjina kai alamar to.
****
Tafe suke su uku, ruma na ta shan tsamiyar biri tana zubarwa a hanya, mayafinta a kafaɗa. Su fuskarsu duk da hoda da kwalli, ruma kuwa tata yadda take haka take kamar namiji, kunneta babu ko ɗan kunne.
“Kai ku tsaya” ruma tayi maganar tana kallon wata bishiyar mangwaro, ‘yar gajeriya amma tayi ‘ya’ya fal.
Suka kalli ruma suna son jin dalilin tsayar da su ɗin.
“Mangwaro zan tsinka”.
A ɗan razane Zaliha ta ce “A’a ruma, a garin nan fa bakomai ake taɓawa ba, baki ga gonaki duk an yi girbi ba, amma ba a ɗauka ba,masu garin ake jira su zo su yanke harajin da za a biya sannan a ɗebi amfanin gona, yanzu idan suka zo wucewa suka ganki, zaki saka mu a matsala.
“Suwaye masu garin?” Ta yi maganar cikin ko in kula.
Lawisa ta ce “Ke dai ki bari kawai ruma, ki bari idan muka je gida sai a saka a samo miki”
Ruma ta cire mayafinta, ta ɗorawa lawisa a kafaɗarta, ta nufi bishiyar nan, suna ƙwala mata kira, amma ba ta tsaya ba, ta kama bishiya ta haye kamar buranya, hawan katanga da bishiya ba abu ne mai wahala a wurin ruma ba.
Ta naɗe doguwar rigarta, ta tara mangwaron sannan ta saukko, su kuma suna ƙasa suna jiranta cikin tsoro suna cewa ta sauko.
Bayan ta sauko ta karɓi mayafinta ta zuba a ciki, ta saɓo abunta tayi gaba ta ƙyalesu.
Bin ruma suka yi da kallo, ta ci uwar ubansu a rashin ji, haka suka rufa mata baya suna kallonta.
Suna cikin tafiya suka ga ta saki hanya ta shiga wata gona, tarin masarar da aka jingine ta je ta fara ɗauka.
“Innalillahi, dan Allah ruma kar ki janyo mana masifa, dan Allah ki fito mu tafi, duk wanda aka gani a gona bayan girbi ba a biya haraji ba kashe shi za ayi”.
“Kisa kuma sai ka ce cinnaka, guda biyar kawai zan ɗauka gasawa zan yi na ci”
Zaliha ta ce “Dan Allah ki fito kar su ganki”.
“Wai suwaye ne? In sun ganni ba ruwanku ni kaɗai na ɗauka” ta zuba masarar a mayafinta ta fito. Kamar suna tsoron ruma suka sake rufa mata baya suna zazzare ido.
Sun yi tafiya mai nisa sun kusa gida, suka ji ana musu magana “Ke daga ina ku ke?” Gaba ɗaya suka tsaya suka waiwaya, wani dogon mutum ne a tsaye, sanye da rawani hannunsa saye a cikin tsummar rigarsa, ya ma dai fi kama da mahaukaci.
Ruma ta ƙare masa kallo za ta yi gaba abinta.
“Ke ina magana zaki tafi?” Ya daka mata tsawa.
Cikin tsiwa da rainin hankali ruma ta ce “Haba babana ke fa ka ce mana, kuma na ga dai ba aikenmu ka yi…”
Da sauri zaliha ta riƙe hannun ruma ta ce wa mutumin “Dan Allah ka yi haƙuri, baƙuwa ce ne a garin”.
“Baƙuwa amma mara tarbiyya ko? Ba ta san nan ina ne ba? Kuma ba ta iya ladabin yin magana da manya ba, Meye wannan ta riƙo?”
Ruma ta ja da baya ta ce “Nifa ban gane ba, me na yi maka zaka ce mini mara tarbiyya? Mangwaro ne da masara” tayi maganar tana buɗe masa mayafin.
“Waye ya baki izinin ɗaukar masarar?”
Ruma da haushi ya fara kamata ta dake ta ce “Yi haƙuri ban san gonarka bace, idan yayana ya zo ɗaukata daga birni zai baka kuɗin masararka, ni na tafi sai kun taho” ta ɗau kayanta tayi gaba.
Su kuwa jiki na rawa suka tsaya suna sauraren mutumin.
“Lallai dagaci, wato har da kawo baƙi marasa ɗa’a ba tare da ya nemi izini ba, har su zo su karya mana doka, to zai gane kuskurensa da mu yake zancen, ku wuce ku tafi”.
Da gudu suka tafi gida domin sanar da abin da yake faruwa.
Suka tarar da iya na tuhumar ruma ina ta samo wannan kayan, amma tayi shiru ta ƙi magana.
Su zaliha ne suka kwashe komai suka gaya wa iya.
“Mun shiga uku ruma, ai mu garin nan ba a mana haka, a zaune muke ƙarƙashin umarnin ‘yan bindiga, suke da garin, ki daina haka ba ruwanki da kowa, duk wanda ki ka gani a garin nan girmamashi to ba ruwansu da ke, amma idan ki ka yi musu rashin kunya sai su yi miki illa”.
“To ku mayar da ni gidanmu mana, ni ba wanda ya isa yayi mini wani abu, dan ni ƙanwar maza ce zane mutum yayyena za su yi. Kawai sai ya ce mini mara tarbiyya shi tarbiyyar ce ta saka yake yi wa mutane magana a haka, ni a kano kowa ya san ina girmama mutane raini ne ban so, ni na zata ma mahaukaci ne”.
Iya ta kwantar da murya ta ce “To na ji, amma dai dan Allah ki kula, bari Alhaji ya shigo zai je ya basu haƙuri, ‘yan bindiga ne sai su illataki, muma bin umarninsu ne ya sanya muke zaune lafiya”
Ruma ta ɗan yi shiru sannan ta ce “Wai iya su waye ‘yan bindigar nan?”
“‘yan tayar da ƙayar baya ne, Allah ne kawai ya san meye aƙidarsu”
Cikin rashin fahimta ruma ta ce “Meye ƙayar baya kuma, sai ka ce wasu kifaye?”
“Ba zaki gane ba ko na yi miki bayani, amma dai bisa umarnin su muke zaune, sai abin da suka ce muke yi”
“To suma shugabanni ne zaɓarsu ake yi, na ji kin ce ba kwa komai sai da izininsu, ko ‘yan sanda ne su?”
“Babu ɗaya ruma, kawai dai ku yi ta mana addu’a, muna zaune ne dan kawai mun san ko mun bar nan ba in da zamu je, bamu da wurin zuwa”
Ƙwaƙwalwa ruma ta shiga wani tunanin na daban, ba ta kuma cewa komai ba, ta shiga wata sabgar.
Tana missing ɗin gida sosai, ga wayarta ta mutu ba caji tama barota cikin kaya a gidan gwaggo.
Kullum da safe cikin bata rubutu da banka mata hayaƙi ake a gidan, wai maganin tsarin jiki na baki maita da aljanu.
Ruma kuwa ta ce ita ba zata sha wani rubutu ba, warin tawadar nan amai zai sakata. A kwanaki biyu kacal ruma ta fara buwayarsu, saboda sai ƙoƙari take sai ta aikata wani abu da zata tsokano mutanen nan.
Yau da yamma kasuwar ƙauyen take ci, dan haka suka shirya su uku zasu tafi kasuwa, iya tayi ta jawa ruma kunne a kan rashin ji da kuma yi wa mutane tsiwa, sannan ta basu kuɗi suka fita suka tafi.
Kasuwar ƙauye ce dai, amma ta burge ruma sosai da sosai, ga kayan gargajiya nan kala-kala.
Sai dai abin da ya bata mamaki, yadda ta kan ga wasu mutane masu rufaffiyar fuska suna kaiwa suna komowa, hannayensu saye a cikin rigunan su.
Shagon wani mai awo suka shiga suka zauna, za su sai wake, da alama su lawisa sun san shi, sai hira suke. Suna cikin hirar wani mutum yayi sallama suka amsa masa, ya shigo ya zauna, bai ce musu komai ba, suma kuma ba wanda ya tanka masa.
Ruma ta ce “Ni fa hausar nan taku dariya take bani”.
Mai awo ya ce “to hausar mu tafi daɗi ai, na ji kamar hausar kanawa ki ke yi ko?”
“Eh mana, ni ‘yar kano ce, hausarmu mai daɗi, garinmu ma yafi naku kyau sosai da sosai”
Mai awon ya ce “Ai mu ma dan nan ƙauye ne, amma garinmu yana da daɗi da kyau”.
Ruma ta yi dariya ta ce “Ba wani nan, garin naku da baku da iko da komai, wai sai an baku umarni mutum da kayansa, kano kuwa ba haka bane, abu idan naka ne naka ne kawai. Kuma ku ba damar baƙo ya zo sai a din ga tuhuma waye wannan, kano kuwa ba a haka?. Haka wani zanƙalelen mutum kamar mahaukaci ya tsayar da mu yana tambaya wai wacece ni?”
Zaliha ta ɗan daki cinyar ruma tana ƙifta mata ido, amma ruma taƙi shiru.
“Wai me awo suwaye masu yawon nan da rufaffiyar fuska kamar munafukai” a tare suka kalli ruma, sannan suka kalli mutumin nan na zaune.
“Ya naga kuna kallona kamar an ritsa mara gaskiya? Bawan Allah ko kai ka san su?” Ta yi maganar tana kallon mutumin
Ya girgiza kai ya ce “A’a, amma ina ga ko sune masu garin da ake faɗa”.
“Wai sune ‘yan ta’addan?”
Ya rausayar da kai ya ce “Wataƙila”
Ruma ta ce “Amma kuwa ba su kyauta ba, ba su yi wa kansu adalci ba, su dinga ƙwacewa mutane kaya, nima fa da zamu zo garin nan a kan bindigogi na zo, ina ‘yan ta’addan ne a mota ɗaya muka hau da su”
Ya ɗan waro ido ya ce “Haba dai, baki ji tsoro ba?”
Kamar ya kunna ruma, ta gyatta zama ta ce “Ni ban ji tsoro ba, a cikinsu fa wani har kaza ya sai mini, yayi kalar masu kirki, amma ban san meyasa suke kashe mutane ba, kullum a rediyon mama sai an ce sun kashe mutane, abun tausayi, ku yi ta Addu’a kuna musu nasiha, ko zasu daina”.
Mutumin yayi murmushi ya ce “To shikenan, kuma kanawa ku tayamu da Addu’a, amma na yi mamaki da ki ka ce a kan bindigogi ki ka zo, kuma ba ki ji tsoro ba”
Ruma ta yi wani irin murmushi ta ce “Baka sanni bane ba, yayyena maza bakwai” ta yi maganar tana nuna masa da yatsunta.
Sannan ta ɗora da cewa “Ni ba komai ne yake bani tsoro ba, na ce musu dan Allah su buɗe mini in gani ko da gaske suke bindiga ce, kai ka ga yawan bindigar? Allah ya kyauta kawai” ta miƙe tsaye ta ce “Bari na je na sayo gyaɗa” tayi waje.
Lawisa ta yi ƙasa da murya ta ce “Zaliha tashi mu gudu kar yarinyar nan ta ja a harbemu a tsakiyar kasuwar nan”.
“Ya ya za ayi mu gudu mu barta?”.
Mai awo ya ce “Ranka ya daɗe ayi mata haƙuri baƙuwace kuma yarinya ce, ayi haƙuri dan Allah” mutumin bai ce komai ba ya cigaba da danna wata waya mai madannai.
Gaban mai gyaɗa marau ruma ta duƙa, tana saya wani mutum ya wuce tare da bigeta da wani abu, kuma ko waiwayowa bai yi ba yayi gaba abunsa.
Da gudu ta tashi ta bishi “Malam ka bugeni, ba ka ji ba na ce ka bugeni fa”
Ya waiwayo yana kallon ruma.
“Ba ka ji ka buga mini wani abu a bayana, kuma ba ka bani haƙuri ba”
Ya sauke takunkumin fuskarsa ya ce “Ni ne zan baki haƙurin?”
“Eh mana, wani abu fa ka bugeni da shi a bayana, ai ka waiwayo ka bani haƙuri ko?”
Zai yinƙura kenan ya ji an danƙi hannunsa an ja shi. Wani mutum ne shima mai rufaffiyar fuska ya riƙe shi.
Cikin tsiwa ta ce “Bana yi wa manya Allah ya isa, amma wallahi ban yafe ba, Allah ya haɗaka da wanda yafi ƙarfinka kaima ya ci zalinka”
Idon kowa ya dawo kan ruma, ita kuwa ko a jikinta, ta koma ta sai gyaɗarta da ruwan leda, ta koma shagon mai awo.
Ko da ta koma, ta bi su ta bawa kowa leda ɗaya ta gyɗa, har da wannan mutumin da ya shigo ya zauna.
Ta kalli mutumin ta ce “Ɗan uwanmu kana da ‘ya’ya?” Ya jinjina mata kai alamar eh.
Ta kuma bashi ɗauri biyu ta ce “To ka kai musu wannan, ga ruwa ma na baka. Ku kuma ku tashi mu tafi, ‘yan garin nan ba su da mutunci, wani ya bugeni da wani abu a baya, kuma yaƙi bani haƙuri ni kuwa na masa Allah ya isa, kuma wallahi na koma gida sai na je na gaya wa ‘yan sanda, abin da ske a garin nan da abin da na gani ana yi! Sai na faɗi komai”
Ayshercool.
*Paid book ne, 500 ne via 0009450228, Aisha Adam jaiz bank, sai a tura shaidar biya ta 08081012143, wanda suke ba a Nigeria ba kuma, za su iya saya a arewabooks*
Ba ta ji ko ɗar ba da ta yi maganar, ta ɗau abubuwan da ta saya, mutumin nan ya bi ruma da kallo, har zata fita daga shagon ya ce “Ƙawata yaushe zan zo kano na kawo miki ziyara, in ga Kanon da ake cewa ta fi garinmu kyau?”
Murmushi ta yi ta ce “Idan ka zo kano ka ce wurina ka zo sai yayyena sun naɗa maka na jaki ni ma su karairayani, cewa za su yi kai saurayina ne, amma dai Kano tana da kyau sosai, sai watarana ɗan uwanmu”
Ta yi waje, su lawisa suka bita kamar munafukai.
Jerin babura ne suka din ga shigowa cikin kasuwar ko ta ko ina, suna ɗaukar mutanen nan masu rufaffiyar fuska suna barin cikin kasuwar.
Ruma ta ce “Zaliha wai wannan mutanen idan suka idan su ka bar nan ina suke tafiya a kan bauran nan?”
Jiki a sanyaye zaliha ta ce “Cikin daji suke tafiya, ruma mutumin nan fa na cikin rumfar nan shima fa sune, ɗan uwansu ne” waro ido ruma ta yi ta ce “Haba dai? Amma nake hira da shi?”.
“Shiyasa ake ce miki ki iya bakinki, kin zage sai zuba ki ke har da cewa zaki gaya wa ‘yan sanda”.
“To ba gara a gaya wa ‘yan sandan ba, tun da ku tsoronsu ku ke ba za ku iya ba, ai taimakonku zan yi, ke nifa DPO ɗin unguwarmu ma ya sanni, tun da na karya wata yarinya ya sanni, dan haka sai na je na gaya masa”.
Lawisa ta ce “Ke waye ya ce miki aikin ‘yan sanda ne?, sojoji ma fa ake turowa, amma haryanzu abu ya gagara mu samu tsaro ”
Tunawa ta yi da batun da aka yi, na da sanin wasu daga jami’an tsaro ake zirga-zirga da makamai amma ba yadda suka iya.
Ƙarar wani abu ruma ta ji, da bata taɓa jin sauti irinsa ba, sai gani tayi mutane suna gudu, mutumin da yake tafiya a kusa da su ya faɗi cikin jini.
Aka buɗewa mutanen kasuwar wuta. Tuni ta nemi su lawisa ta rasa sun arta, ita kuwa ta kasa gudun, ta kasa gaba ta kasa baya, sai rungume kayan sayayyar ta da tayi tana rarraba ido, mutane sai faɗuwa suke cikin jini.
Ji ta yi an kama hannunta an ja ta da gudu, an bi ta bayan kasuwar da ita, ba ta san ko waye ba, sai da suka bar cikin kasuwar, sannan suka tsaya.
Mutumin da ya zauna a rumfar mai awo ne, sai dai shima a wannan karon fuskarsa a rufe take, da kayansa da kuma muryarsa ta gane shi ya ce mata “Yi sauri ki bar wurin nan, ki tafi gida” daga haka ya juya ya barta.
Ikon Allah ne ya kai ruma gida, dan ba ta taɓa ganin tashin hankali kamar wannan ba, mutane kwance a cikin jini an kashe su.
Ko da ta je gidan babu kowa, ta zube kayan hannunta a tsakar gida ta zauna, ta yi shiru tana cigaba da jiyo ƙarar harbe-harbe sama-sama.
Ta yi kusan mintuna ashirin, sai ga iya da su lawisa sun shigo, da alama ita suka tafi nema.
A gigice iya ta ƙaraso in da ruma take tana faɗin “Rumaisa babu abin da ya sameki ko? Bari gobe in Allah ya kaimu da sassafe azo a mayar da ke, mutanen nan sun sake waiwayo mu, ina fatan babu abin da suka yi miki”
Ta kalli jikinta, ba abin da ya sameta sai dai jini duk ya taɓata. Iya ta saka ruma ta yi wanka ta canza kaya.
Sai dai ruma ta kasa magana, dan ta tsorata da abin da ta gani, gawar mutane kwance a cikin jini.
Da ƙyar ta iya cin abinci, ta nemi wuri ta kwanta, sai dai bacci ya gagari ruma sai tsananin zurfin tunani.
Ruma tana jiyo iya da sauran mutan gidan, suna mayar da zance da irin ɓarnar da aka yi a harin na yau, a nan ta ji irin masifu da tashin hankalin da suka fuskanta a baya, wanda haryanzu suna kai.
Tun da Allah ya sa ruma ta buɗi ido, ba ta taɓa ganin tashin hankali kamar wannan ba.
****
Takawa jiki yayi kyau, ya daina jin abin da yake ji, ya cigaba da sabgoginsa a Abuja, sai dai duk yadda ya so ya gama abin da yake ya dawo kano abu ya gagara.
Tattaunawa ce ta musamman suka yi, ita ma tattaunawar sai dare suka yi ta, sai bayan sha biyun dare sannan suka gama, ya fito zai tafi masaukinsa, dan ko direban bai nema ba yau.
Ya biya wani restaurant ya ci abinci, sannan ya nufi makwanci. Tun safiyar yau yake fama da fargaba da ya rasa dalilinta. Yana tsaka da tuƙi gabansa yayi wata irin mummunar faɗuwa gabansa ya faɗi, ƙirjinsa yayi wani irin bugawa da sai da burki ya kusa ƙwace masa a tsakiyar titi. Da ƙyar yayi parkinh ya kifa kansa a kan sitiyari, ya dafe ƙirjinsa sa hannu ɗaya, yana jin yadda zuciyarsa ke tsananta bugu.
***
Gari yayi tsit kamar an yi ruwa an shanye, duk wannan balahira da ta faru har aka yi aka gama, babu jami’in tsaro ko ɗaya da ya bayyana a wurin, sai da ƙura ta lafa waɗanda aka karkashe wa ‘yan uwa, suka je suka ɗebo gawarwaki, aka yi musu sutura ana jiran gari ya waye a sallacesu, wasu gawarwakin ma ba a samu ɗebo su ba saboda tsoro.
Dare ya tsala sosai, farin wata ya haske gari, ko ƙwaƙwƙwaran motsin wani abu ba ka ji, ciki har da ƙwari.
Idanunta tarwai, babu alamar bacci zai ɗauketa ko da kuwa ɓarawo ne. Daga can ƙasa-ƙasa ta fara jiyo jiniyar babura suna kusantowa. Ta runtse idanunta tana hango yadda a abubuwa suka faru ɗazu a kasuwa, sai dai ƙarar baburan suka cigaba da kusantowa yana cika mata kunne.
Hannu ta saka ta toshe kunnuwanta, tare da sake rintse idanuwanta. Dan ƙarar baburan na sake hasko mata abun da ya faru
Ba ta san iya adadin lokacin da ta kwashe a haka ba, ta sauke hannuwanta, iface-iface ta din ga jiyowa ana salatuttuka, hayaniya ta yi yawa a ilahirin kewayen gidan.
Muryar mijin iya ta jiyo yana faɗin “Innalillahi wa Innalillahi raji’un, mutanen nan sun sake dawowa, mai kuma suke nema da mu? Me suke buƙata?”
Iya ma cikin kuka take salati tana “Allah kana gani, Allah bamu da wani gata sai kai, Allah ka duba mu”.
Wani irin ihu da gurnani kunnuwan ruma suka jiyo mata, kai daga jin ihun ka san wadda take yi a cikin masifa take.
Muryar wani magidanci suka ji yana ta magiya “Dan girman Allah ku yi mini rai, ‘ya ta dan Allah ku rufa mini asiri”
Ƙarar harbi suka ji, daga nan basu sake jin muryar mutumin ba, sai kuka da ihun yarinyar. Wadda ruma sukan yi wasa tare.
Gaba ɗaya kururuwar mata da hargowar mutanen ta karaɗe ƙauyen, haɗi da harbe-harben bindiga.
Kan iya suyi wani yunƙuri, wasu irin zaratan maza su kusan huɗu sun afko cikin gidan.
Mijin iya ya tsaya ƙyam, babu tsoro a tare da shi ya ce ‘Haka muka yi da ku? Kun saɓa alƙawari mun yi duk abin da kuke so, amma bamu tsira ba, so kuke lallai sai mun fita mun bar muku garin, idan mun fita ina kuke son mu je?”
Cikin tsawa wani ya ce “Ba tuna mana alƙawari muka zo ka yi ba, aiki muka fito yi, kai ku kama shi ku ɗaure mana shi” aikuwa suka kama dattijon suka yi masa ɗaurin huhun goro, suka rufe masa baki, sannan suka afko cikin ɗakin.
Lawisa da zaliha sai kyarma suke yi, ruma kuwa tayi zuruu da ido, tana ganin sarautar Allah, abin da take ji a radion mama yau gashi a zahiri ba labari ba.
Hargitse kayan ɗakin suka shiga yi, wasu kuma suka zaga suka kwance garken dabbobin da ake kiwo a gidan, suka yi waje da su.
Ɗaya daga cikin su, ya zo ya danƙi ruma ya fara janta.
Cikin kururuwa iya take faɗin “Ka yi wa Allah da ma’aikinsa ka ƙyale yarinyar nan, baƙuwace ‘yar amana ce, dan Allah karku cutar da ita”.
“Kai wuce da ita” ɗayan yayi umarni cikin tsawa. Iya ta yinƙura zata yi magana, ɗayan ya saka bakin bindiga ya buga mata a ka ta zube a ƙasa sumammiya.
Ruma ta zura silifas ɗin ta, ɗayan yayi waje da ita yana janta. Ko da suka fita ko waiwayowa ba sa yi, su Zaliha sai kuka suke suna kiran ruma, amma suka ce idan suka kuma magana sai sun harbesu.
Ko da suka fita tuni duk sun tattara waɗanda zasu tafi da su, a cikin daren suka ingiza su zuwa cikin daji, ciki har da ruma.
Tafiya suke tamkar suna kaɗa dabbobi, an tattaro mata manya da ƙanana sai maza ‘yan tsirari.
Tafiya suke a tsananin duhu, ba tare da sun san in da suke sanya ƙafafuwansu ba, ruma ganin abin take kamar a mafarki.
Tun suna tafiya ruma tana saka ran tafiya za ta ƙare, har ta sare ta fara galabaita ta gaji tiƙis, dan haka ta ja ta yi burki ta durƙusa tana hutawa.
Cikin tsawa wani ya ce “Ke! Tashi ki wuce mu tafi”
“Na gaji wallahi, ba zan iya tafiya ba”
“Ba zaki iya tafiya ba? Tashi kan na ɗauke kanki da harsashi”
“Wai ya ka ke so na yi, ba ka ga ni yarinya bace ba, wallahi sai dai ku kasheni, nace na gaji ni wallahi ban taɓa ganin bala’i irin wannan ba”
“Dalla kasheta mu wuce, ba zata ɓata mana lokaci ba” cewar ɗaya daga cikinsu.
“Tsaya in zauna daga nan, sai ku harbeni, ina zan iya wannan wahalar, Allah yasa idan na mutu na je a sa’a, na san mama za ta mini Addu’a” tayi maganar tana zama.
Waɗanda suke kan babura ne suka iso, wani yayi parking ya ce “Tsayuwar me kuke yi ne?, ku wuce mana”.
“Oga wai ta gaji, shine ta samu wuri zauna ta ce mu harbeta”
Hasketa na kan babur ɗin ya yi da fitila, ta saka hannu ta kare fuskarta tana mucincina ido, saboda hasken fitilar.
“Ke ‘yar gidan waye a garin nan?” Ya tambayeta.
“Nifa ba ‘yar garin nan bace, ziyara kawai na zo, gwaggo ta yaudareni aka kawo ni nan, wai sai zamu koma makaranta zata mayar da ni gida ”
“Taso ki hau mu ƙarasa” yayi maganar yana nuna mata babur ɗin da yake kai.
Babu musu ko wani abu ta kama babur ta ɗane, ya ja suka tafi.
Aka cigaba da kaɗa sauran a ƙafa, tamkar shanu, a iya sanin ruma ita dai kawai sun yi tafiya mai nisan gaske, kafin su ƙaraso wani ƙaton wuri, bayan wani dutse tsakiyar daji sosai da sosai.
Wasu mutanen suka tarar riƙe da manyan makamai, ga wasu mutanen da aka kama duk a zube a ƙasa a zazzaune kamar fursunoni.
Ya karkata babur ɗin ya ce wa ruma ta saukko.
Ta cimimiye shi sannan ta sauka, tana kallon wurin, sai dai duk da hasken farin watan ba kowa take iya ganewa ba.
Ɗaga kai tayi ta kalli mutumin da ya kawota a babur. Da kayan jikinsa ta gane shi, mutumin ɗazu da duka haɗu a kasuwa.
Cikin mamaki ta ce “Kaii, kai ne?”
Ya sanya yatsansa a kan leɓensa ya ce “Shhhhhh, wuce ki nemi wuri ki zauna”
Ta ƙarewa wurin kallo, sannan ta kalleshi “Wai a nan zan kwana? Akwai sanyi fa, kuma a wannan filin babu abin rufa ba katifa?”
Wani daga cikinsu ya gyara bindigarsa cikin tsawa ya ce “Zo ki wuce, au ke daɗi ma ki ke nema, zaki gane kuskurenki kuwa”.
Ba ta motsa ba ta sake duban wanda ya kawota, ya jinjina mata kai ya ce “Wuce ki zauna”
A hankali ta ja ƙafarta ta wuce ta zauna a in da aka nuna mata, wani irin sanyi take ji har cikin ƙashinta, ga bishiyoyin wurin sai rausayawa suke yi, ƙafafuwanta duk sun yi tsami ga ƙaya da ta taka.
Wasu daga mutanen suka koma gefe, suka kunna sigari suna sha.
“Allah mai iko, yau kuma nan Allah ya kawo ni” ta takure jikinta tayi shiru, da yanzu tana gida kusa da mama, mama tana lulluɓeta.
***
Da ƙyar Adam ya iya kai kansa hotel ɗin da yake, bai tsaya ko ina ba sai ɗakinsa, ya je ya buɗe ya kwanta a ruf da ciki, yana ta maimaita Innalillahi wa Innalillahi raji’un.
Cikin wani abu mai kama da bacci da kuma gizo, yake jin sheshsheƙar kukan ruma, kamar dai kowane lokaci itan dai yake gani tana kuka.
Haka ya wanzu a wannan yanayin, da shi kansa bai iya tantance wane iri bane ba.
Alarm ɗin wayarsa ne ya buga, alamar asuba ta yi, hakan ne ya sanya ya farka da kalmar shahada a bakinsa.
Ya tashi zaune ya ɗan yi shiru yana tunani, shi dai tun da Allah ya sanya ya taso da ƙuruciyarsa bai taɓa cikakkiyar lafiya ba, daga wannan sai wannan, bai taɓa tunanin zai kawo i yanzu ma a raye ba.
Ya yanke shawarar idan ya koma kano, zai kuma neman ruma ya ji meye matsalar sa da ita, da ta hana shi sukuni irin haka.
***
Har gari yayi haske, waɗanda aka ɗauko su ruma tare da su ba su ƙaraso ba, ruma ta kalli wani tsaye da bindiga ta ce masa “Zan yi sallar asuba”.
“To waye ya hanaki?”
“Ban gane ba, zan yi fitsari ne in yi alwala, a bani abin salla”
“Duk ciki waye ki ka ga yayi salla a nan, kar in sake jin bakin ki”.
Wani dattijo ya ce “Yarinya sai dai ki yi taimama ki juya ki kalli gabasa ki yi salla, amma babu mai baki wani ruwan alwala a nan” tsananin mamaki ya cika ƙwaƙwalwar ruma, ita haryanzu ma ba ta san dalilin da ya sanya a ka kawota nan ba.
Shawarar tsohon ta bi, ita kanta taimamar ba ta iya ba, haka nan ta batsaltsalata, ta yi salla.
Gari yayi haske sosai, sai ga waɗancan sun ƙaraso a mugun galabaice, wasu ƙafa sai jini take saboda taka ƙayoyi, wasu sai haki suke yi suna kuka, haka suma aka zube su a wurin gaba ɗaya.
Matan da suke ciki sai koke-koke suke, wani ƙato baƙi daga cikinsu yayi musu wata razananniyar ƙara “Ku rufe mana baki, ko tarwatsa ƙwaƙwalenku da harsashe”.
Ruma tayi zurruu da ido tana kallon mutumin.
“Ke kuma na yi kama da ubanki ne da ki ke kallona?”
Jin maganar ruma tayi a sama ba daɗin ji.
“A’a meya kawo zancen ubana kuma, ubana ko da ban san shi ba, yafi ka kyau” tayi maganar cikin ƙunƙuni.
“Me ki ke cewa?” Yayi maganar yana yo wa kan ruma.
Tayi shiru ta sunkuyar da kai.
Babu wanda ya sake bi ta kansu, aka bar su a wurin nan.
****
Gidan iya kuwa sai da gari ya waye maƙwabta suka shigo, aka yayyafawa iya ruwa, aka tafi da ita Asibiti da ita da mijinta, su lawisa kuwa sai koke-koke suke yi.
Maƙwabtansu kuwa an yi wa yarinyar gidan fyade an kashe babanta an tafi da matar gidan. Nan da nan labari ya cika gari.
Babu shiri gwaggo ta shirya ta sanya lawalli ya goyata a babur ya kaita garin su iya. A nan ta iske cewar an yi garkuwa da rumaisa. A take ita ma ta yanke jiki ta faɗi, ita ma aka yi asibiti da ita.
Iya tuni ta farka, gwaggo kuwa da ƙyar ta farfaɗo, tunda ta farko take koke-koke tana faɗin “Na shiga uku me zance wa uwar yarinyar nan, da na sani na basu ‘yar su, ƙaunar yarinyar nan ya sanya na riƙeta, da na san haka zata faru, da na barshi ya tafi da ita. Ni yanzu ina zan saka kaina”
Sai da ma’aikatan wurin suka taru suka yi ta rarrashin gwaggo suna bata haƙuri, amma cewa take “Ni dama tawan suka ɗauka suka bar ‘yar mutane, bawan Allah baƙuwace ‘yar wa na ce, ban san me zasu yi mata da suka tafi da ita, Allah ka fitar da yarinyar nan ni Shafa’atu ina zan saka kaina, ta ina zan yi wa uwar yarinyar nan bayani?”
Likitan ya ce “Ai uwar yarinyar na tabattar musulma ce, kuma tayi imani da ƙaddara, dan haka ko a gabanta ne za a iya sace yarinyar ”
Girgiza kai gwaggo ta yi ta ce “Ba zaka gane ba”
A social media Abubakar ya fara ganin abin da ya faru, kuma ya san da batun an kai ruma katsina, ƙauyen da iya take, duk da yana makaranta.
Ba shiri ya kira Aliyu a waya ya sanar masa da a kan lallai ya bincika, su ji ya ruma take, sannan su gaggauta zuwa su ɗaukota.
Usman ma ya gani, dan haka a burkice ya ja Aliyu yake nuna masa abinda ya gani.
Aliyu ya ce “Yanzun nan Yaya yayi mini magana a waya, ina son na kirasu a waya amma tsoro nake ji, babban tashin hankalina kar mai sunan Baba ya ji balle mama, dama ya ce gobe in Allah ya kaimu zai je ya ɗauko ruma”.
Usman ya ce “Ka ga ba wannan ba, ka kiras lawalli a waya ka tambayeshi yaya rumaisa take?”
Aliyu ya girgiza kai ya ce “Usman gabana faɗuwa yake yi fa, ance an karkashe wasu an tafi da wasu, kai dai ka kirasu”
Usman ya kira wayar lawalli, amma taƙi shiga, dan haka ya kira ta ɗanlami babban ɗan gwaggo, dan tabattar da abin da yake faruwa.
Sai da ta kusa katsewa sannan ɗanlami ya ɗaga wayar.
Ba tare da sun gaisa ba, cikin zaƙuwa Usman ya ce “Yaya ɗan lami, ya ake ciki ne? Na ji ‘yan ta’adda sun kai hari garin su Iya, ya ake ciki ya ya ina ruma?”
Yaya ɗanlami ya ce “Wallahi kuwa, dan kaga gwaggo ma tana gadon asibiti, Baba kawai aka sallamo”
Aliyu ya karɓe wayar ya ce “To Allah ya kyauta, ya ya rumaisa, gobe in Allah ya kaimu yaya umar zai zo ya ɗauketa ya taho da ita, dan Allah a ɗaukota daga garin nan kan ya zo”.
“Aliyu sai dai fa mu tsananta addu’a, an samu matsala ‘yan bindiga sun tafi da rumaisa!!!”
“Innalillahi wa Innalillahi raji’un, me ka ke cewa ne…?”
Usman ya girgiza Aliyu ya ce “Me ya ce maka ne?”
Kan Aliyu yayi magana, suka ga mai sunan Baba a tsaye yana kallonsu, Allah kaɗai ya san iya adadin lokacin da ya shafe a tsaye yana jin su ba tare sun sani ba.
Some Of Related Hausa Novels
Be With Us
-
- Follow our Facebook Page : Ai Hausa Novels
- Follow our Twitter Page : @ Ai Hausa Novels
- Follow our Youtube Channel: Ai Hausa Novels
DOWNLOAD More complete Hausa Novels, Education Books, Adventure, Drama, Mystery, Religion, Fiction, Non-Fiction, Romance, Meimor, True Life Stories & Others from our blog.
Ayshercool
08081012243
(INCLUDE ME IN YOUR PRAYERS PLEASE 🙏)
